Een groot deel van mijn leven voelde ik me het buitenbeentje, andere huidskleur, ander haar, ander geloof. Ik was anders en voelde me ook anders. Tegenwoordig ben ik daar blij mee, ik ben zoals ik ben en dat is soms anders.

Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in andere mensen. Hoe doen ze, wat doen ze, wat beweegt ze? Dit kwam voort uit het willen aansluiten bij de ander. Door het gevoel anders te zijn dan de rest was ik daar erg op gefocust.

Van huis uit heb ik het gevoel mee gekregen dat mijn anders zijn niet veilig was. "Doe maar normaal, je valt al genoeg op".
Mijn ouders, hun liefde zo groot. Ze wilde me beschermen tegen de ander, de "boze buitenwereld".

Op mijn 23e kwam ik, op aanraden van een vriendin, zelf voor het eerst bij een haptotherapeut. Ik zat niet lekker in mijn vel. Terwijl ik huisje, boompje, beestje had was ik ongelukkig. "Als dit het is, laat dan maar". Hoe ik verder moest of hoe het anders kon wist ik niet. “Echt iets voor jou een soort psycholoog maar dan werkt hij met je lijf ”.

Ik kan me nog goed herinneren hoe fijn ik het vond om niet zoveel te hoeven praten. Door de aanraking van de haptotherapeut leerde ik voelen hoe ik in mijn vel zat en luisteren naar wat het me te vertellen had. Ik leerde verbinden met mezelf, met wat er zich binnen in mij liet voelen en horen. Er ging een wereld voor mij open, en mijn passie voor haptonomie was geboren.
Hoe mooi is het dat je door goed te voelen naar wat er zich in jouw lijf aandient, je antwoord krijgt op vragen, je weer richting krijgt in je leven en je ander keuzes kan maken.

Waar ik blij van word

Wat anderen over mij zeggen

Mijn dochter vindt mij soms een beetje gek en dat klopt. ‘Buiten de lijntjes kleuren’ vind ik erg leuk, het biedt een nieuw perspectief, een plaatje wat anders niet gezien zou worden.

Vrienden en collega’s omschrijven mij als rustig, iemand die goed kan luisteren, doortastend, eigengereid en direct. 

En in mijn werk als haptotherapeut het .